Vandaag

Mijn schoonzus strijkt zijn hemd , omdat ik bang ben om een gat te branden of een bruine vlek achter te laten. Niet dat het eerder gebeurd is, maar. De tuin lijkt gestofzuigd, nooit eerder lagen de perken er zo onberispelijk bij. De koelkast zit vol met champagne en fruitsap. De gehuurde glazen zijn opgehaald. Mijn rommel van op de keukentafel ligt verborgen in een kast. Stof is geveegd, de spinnen buiten gezet. Het huis staat in bloei: een prachtig boeket en dikke dahlia’s uit de pluktuin van een vriendin. Ze wiebelen van ongeduld voor wat komen gaat. Op de lange lijst van klusjes is bijna alles doorstreept, met kleurpotlood, daar word ik rustig van. Alleen de kapper nog, dat is voor straks. En mijn nagels lakken. Welke kleur? Een beetje schminken ook, maar wat als ik huil en dat gaat zeker gebeuren. Ik twijfel aan mijn handtas, gekocht in Bali. Mijn dochter trekt een gezicht, vindt het maar niets, ook hij kijkt vreemd. Mijn man knikt, “Origineel.”

Of hij zenuwachtig is? “Waarom, ik heb een vakantiegevoel,” mama. Daarnet vroeg hij een nekmassage, toch een beetje stress? Nu speelt hij piano en het lijkt of hij hier weer woont. Dan springt hij op en gaat scheerschuim kopen.

Misschien is het voor moeders anders. De zenuwen kriebelen vanbinnen, een kolonie mieren is op doortocht. Mijn man maakt soep, gaat straks met hem het boeket ophalen.

Onze zoon trouwt vandaag.